Sekektory
Hiperłącza
Hiperłącza, nazywane również odsłonami lub linkami, to narzędzie słóżące do przełączenia do innego pliku, serwisu WWW, czy nawiązania połączenia z zasobem FTP. Znacznikiem odpowiedzialnym za nawiązanie połączenia jest znacznik a z atrybutem href. Po atrybucie podajemy ścieżke dostępu do miejsca gdzie chcemy przekierować urzytkownika strony. Ze względu na adres docelowy możemy hiperłącza podzielić na:
- wewnątrzstronnicowe
- zewnętrzne
Link można wykorzystywać również do przekierowywania koresondencji, ale wymago to skonfigurowanego programu pocztowego, co w ostatnich latach jest przadkością
Link do plików
Link do plików to jeden z najczęściej spotykanych rodzajów linków. Z ich pomocą tworzymy połączenia z podstronami serwisu, lub otwieramy inne pliki połączone w jeden serwis. konstrukcja takiego linku to :
<a href="adres pliku z nazwą i rozszerzeniem"> treść linku<?a>
Link do innych serwisów
Linki do innych serwisów z reguły wymagają podania w aresie całego URL np:
<a href="http://www.onet.pl">do onet'u<?a>do onet'u
Link do zasobów FTP
<a href="ftp://ftp.tpnet.pl">TPNET</a>TPNET
Wysyłanie e-maila
w pliku po atrybucie herf wstawiamy mailTo: i podajemy adres pocztowy elektronicznej np:
napisz do mnie
linki wewnątrz stronicowe
używane do przenoszenia w konkrecie miejsca jednego długiego pliku. Ich konstrukcja składa się z dwóch elementów:
-etykiety(kotwicy) <a name="nazwa etykiety">,którą ustawiamy w miejscu docelowym.
-linku <a href="#nazwa etykiety">tekst linku</a>
przykład linków wewnątrz stronnicowych
przykład linków wewnątrzstronicowych
spis traści:
Prehistoria
Wczesne Średniowiecze
Wiek XI-XV
Najazd tatrów
Prehistoria
Człowiek pojawił się na terenie dzisiejszego Krakowa już w czasach prehistorycznych. Jak wskazują badania archeologiczne, miało to miejsce przed ok. 200 tys. lat. Ludzie znaleźli tu dogodne warunki do osiedlenia się dzięki dobremu dostępowi do pożywienia (bliskość rzeki, wiele lasów), dużej liczbie jaskiń, które były schronieniem dla naszych przodków, oraz dzięki surowcom naturalnym i bliskości dużych szlaków komunikacyjnych. To wszystko spowodowało osiedlanie się coraz większej liczby ludności i utworzenie prazalążka dzisiejszego miasta.
Pozostałością po dawnych mieszkańcach terenu Krakowa są dwa kopce, które być może były miejscami kultu religijnego, choć ich przeznaczenie nie jest do końca znane. Są to kopiec Krakusa (jak podaje legenda, był on założycielem Krakowa i to od jego imienia powstała nazwa miasta) i Wandy[1], która według legendy rzuciła się do Wisły, chcąc uniknąć poślubienia niemieckiego rycerza Rytygiera[2].
Pierwotnie kopców było więcej, np. mapa okolic Krakowa wykonana przez kartografów szwedzkich w czasie potopu szwedzkiego ujawnia wiele mniejszych kurhanów w sąsiedztwie Kopca Kraka.
Wczesne średniowiecze
Jak wykazują archeolodzy, Kraków od najdawniejszych czasów pełnił rolę jednego ze znaczniejszych ośrodków państwa Wiślan niewątpliwie dzięki ważnej strategicznie roli wzgórza wawelskiego[3]. Ważne znaczenie pełnił też pierwotny, bardzo bogaty stan hydrograficzny terasy Wisły. Rzeka w okolicach Wawelu rozgałęziała się na kilka odnóg, co czyniło ją łatwiejszą do przekroczenia. Fakt położenia Krakowa na styku Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, Pogórza Karpackiego oraz Kotliny Sandomierskiej dodatkowo nadawał miastu charakter węzła transportowego. Poza tym, rozlewiska i mokradła otaczające Wawel (przez pewien czas znajdujący się na wyspie) czyniły go miejscem łatwym do obrony.
Wśród historyków trwa dyskusja nad interpretacją wzmianki w Żywocie Świętego Metodego o „pogańskim księciu siedzącym na Wiśle”. Ową „Wisłę” interpretuje się jako naczelny gród państwa Wiślan, umiejscawiając go albo w Wiślicy, albo w Krakowie. Wykopaliska archeologiczne przemawiają jednak raczej za tym drugim.
Przypuszczalnie organizm państwowy stworzony przez Wiślan upadł pod naporem Państwa Wielkomorawskiego, a jego ziemie dostały się w orbitę wpływów Wielkich Moraw. Nie da się na razie potwierdzić dalej idących hipotez. Ogólnie rzecz biorąc nie ma wiarygodnych informacji na temat tego, co działo się z Krakowem przez okres od 2 poł. IX wieku aż do połowy X w. Musiał się jednak znaleźć w strefie wpływów czeskich. Na czasy panowania czeskiego przypada prawdziwy rozkwit Krakowa. Okres ten da się już uchwycić w źródłach pisanych. Po raz pierwszy dwukrotnie wspomina o Krakowie w swojej Relacji z około 966 roku Ibrahim ibn Jakub[4] – żydowski kupiec z (arabskiej wówczas) Tortosy, który opisuje Kraków jako ważny ośrodek handlowy i bogaty gród[5]:
Królowie ich (tj. Słowian) są w tej chwili czterej: król Bułgarów i Bojesław, król Fraga, Bojma i Krako i Mśko, król północy i Nakon na krańcu Zachodu
Miasto Praga jest zbudowane z kamienia i wapna. Jest ono najzasobniejsze z krajów w towary. Przybywają do niego z miasta Krako Rusowie i Słowianie z towarami. I przychodzą do nich z krain Turków muzułmanie, Żydzi i Turcy również z towarami...”
Kolejnym ważnym źródłem jest zapis pod rokiem 999 w Kronice Czechów Kosmasa z Pragi[6]. Zdaje się on potwierdzać okupacyjny charakter władzy czeskiej na tym terenie z garnizonem wojskowym w mieście[7]:
Albowiem polski książę Mieszko, nad którego nie było podstępniejszego człowieka, wnet zabrał podstępem miasto Kraków, zabiwszy mieczem wszystkich Czechów, których tam znalazł.
Zapis ten budzi wątpliwości wśród historyków, jako że w 999 roku Mieszko nie żył już od 7 lat. Przyjmuje się zatem, że chodzi o Bolesława Chrobrego, lub też że jest to jeden z błędów Kosmasa w chronologii tego okresu. Jakkolwiek było, po tym zdarzeniu[8] nastąpiła stabilizacja władzy politycznej w Krakowie, który przeszedł na długie lata pod panowanie polskie. Za czasów panowania Bolesława Chrobrego powstało tu biskupstwo oraz rozpoczęła się budowa Katedry Wawelskiej.
XI-XV wiek
Gdy po śmierci Mieszka II doszło do tzw. reakcji pogańskiej i najazdu Czechów, następca tronu Kazimierz został wygnany. Kraków posiadał już wtedy takie znaczenie, że po powrocie (1039 lub 1040) książę obrał właśnie to miasto na swój główny ośrodek administracyjny. Przypuszczalnie niebagatelną rolę odegrał w tym fakt, że Kraków, w przeciwieństwie do miast Wielkopolski, nie został dotknięty buntem ani zniszczeniami wyrządzonymi przez Czechów.
Król Bolesław Szczodry, jak podaje legenda, zamordował biskupa krakowskiego Stanisława w kościele na Skałce, gdy ten sprawował mszę świętą. Śmierć Stanisława była skutkiem konfliktu, jaki wynikł między obydwoma dostojnikami. Biskup Stanisław został kanonizowany w 1253.
Wszechstronny rozwój miasta sprzyjał chęci poznania podań o powstaniu miasta, które pierwszy opisał już Wincenty Kadłubek w swojej kronice. Wedle jego świadectwa Kraków założono w hołdzie zmarłemu Krakowi, nazywając gród na cześć jego imienia. Mistrz Wincenty podaje także drugą etymologię, którą miało być krakanie kruków żerujących na ciele zabitego smoka[9].
I najazd Tatarów na Kraków
W 1241 roku podczas ataku Tatarów na Polskę miał miejsce pierwszy najazd Tatarów na Kraków. Atak na Polskę miał być zasłoną dla głównego uderzenia, które Batu, wnuk Czyngis-chana, wódz wyprawy na Europę, miał zamiar skierować na Węgry, a także miał na celu pozbawić ich pomocy ze strony sprzymierzonej Polski.
Po zdobyciu Sandomierza 13 lutego 1241 r. Mongołowie ruszyli w kierunku Krakowa. Doszło do bitwy pod Turskiem z wojskami wojewody krakowskiego Włodzimierza, który zastąpił im drogę. Tatarzy bitwę wygrali, lecz odnieśli zbyt duże straty, by kontynuować atak, więc zawrócili na Ruś. Tatarzy powrócili w liczbie ok. 10 tys. 18 marca wojska tatarskie stoczyły bitwę pod Chmielnikiem z rycerstwem sandomierskim i krakowskim (pod wodzą wojewody krakowskiego Włodzimierza i sandomierskiego Pakosława). Podobnie jak poprzednią, tę bitwę wygrali Mongołowie. 28 marca Tatarzy oblegli i zdobyli Kraków. Skutkiem tego szturmu było prawie całkowite zniszczenie miasta.
Przy odtwarzaniu wydarzeń z 1241 r. bardzo pomocnymi były zapiski Jana Długosza. Jednakże źródło to nie jest całkowicie wiarygodne, gdyż Długosz pisał o najeździe tatarskim ponad dwieście lat po wydarzeniach z roku 1241.
Już w XII w. w Krakowie działała biblioteka i szkoła katedralna, która była uważana za najlepszą w tym czasie uczelnię w Polsce. Centrum miasta było Wzgórze Wawelskie, wokół którego powstały liczne porozrzucane osady kupieckie i rzemieślnicze. Dopiero 5 czerwca 1257 r., za panowania Bolesława Wstydliwego, nadano Krakowowi przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim[10]. Dzięki niemu powstał szachownicowy układ zabudowy miasta, mieszczanie zostali zwolnieni z płacenia podatków na czas 6 lat, zyskali oni prawo połowu ryb w Wiśle, wójtowie otrzymali prawo do posiadania karczm, rzeźni i młynów. Wtedy także powstał Rynek Główny, będący do dzisiaj dumą Krakowa.
W 1333 r. na Wawelu koronował się na króla Polski Kazimierz Wielki. W 1335 ulokował on, w bezpośrednim sąsiedztwie Krakowa nowe miasto nazwane jego imieniem – Kazimierz. Król Kazimierz Wielki wniósł ogromny wkład w rozwój Krakowa i okolic. Dzięki niemu rozkwitł tu handel, dzięki czemu miasto zyskało wiele dochodów, a mieszkańcy stawali się coraz bardziej zamożni. Wzniesiono również wiele budowli będących dziś największymi zabytkami miasta, m.in. zamek wawelski. Król unowocześnił fortyfikacje miasta, wybrukował ulice, założył wodociągi. Wraz z rozbudową miasta rosło jego znaczenie. W 1356 Kraków stał się główną siedzibą dwóch centralnych sądów miejskich Małopolski – Sądu Wyższego Prawa Niemieckiego oraz Sądu Sześciu Miast. Jednak najistotniejszym wydarzeniem za panowania Kazimierza Wielkiego, było założenie Akademii Krakowskiej w 1364 r., która była pierwszą polską i jedną z najbardziej renomowanych w Europie uczelnią wyższą. W XV w. Kraków przeżywał rozwój kulturalny i naukowy. Tu m.in. pobierał nauki Mikołaj Kopernik, wybitny astronom, autor dzieła O obrotach sfer niebieskich. Wtedy także Wit Stwosz, wielki rzeźbiarz, stworzył ołtarz w kościele Mariackim.
Mapa odsyłaczy
Mapa odsyłaczy, to grafika w której wydzielono obszary będące linkami do różnych podstron, elementów.Taką mapę tworzymy następująco:
-Plikowi graficznemu nadajemy atrybut usmap=#"nazwa mapy"
-Tworzymy mapę znacznikiem map z artybutami id="nazwa mapy" oraz name="nazwa mapy"
<img src="adres plikuGraficznego"usemap="#nazywamMapy">
<map id="nazywamMapy" name="nazwaMapy:>
<<area shape="circle" coords="150,100, 60" hraf="mapa.png"
Efektem powinna być grafika która w punkcie o współrzednych x=150, y=100 ma obszar czynny dla linku o promieniu 60px.
przykład linków wewnątrzstronicowych
spis traści:
PrehistoriaWczesne Średniowiecze
Wiek XI-XV
Najazd tatrów
Prehistoria Człowiek pojawił się na terenie dzisiejszego Krakowa już w czasach prehistorycznych. Jak wskazują badania archeologiczne, miało to miejsce przed ok. 200 tys. lat. Ludzie znaleźli tu dogodne warunki do osiedlenia się dzięki dobremu dostępowi do pożywienia (bliskość rzeki, wiele lasów), dużej liczbie jaskiń, które były schronieniem dla naszych przodków, oraz dzięki surowcom naturalnym i bliskości dużych szlaków komunikacyjnych. To wszystko spowodowało osiedlanie się coraz większej liczby ludności i utworzenie prazalążka dzisiejszego miasta. Pozostałością po dawnych mieszkańcach terenu Krakowa są dwa kopce, które być może były miejscami kultu religijnego, choć ich przeznaczenie nie jest do końca znane. Są to kopiec Krakusa (jak podaje legenda, był on założycielem Krakowa i to od jego imienia powstała nazwa miasta) i Wandy[1], która według legendy rzuciła się do Wisły, chcąc uniknąć poślubienia niemieckiego rycerza Rytygiera[2]. Pierwotnie kopców było więcej, np. mapa okolic Krakowa wykonana przez kartografów szwedzkich w czasie potopu szwedzkiego ujawnia wiele mniejszych kurhanów w sąsiedztwie Kopca Kraka. Wczesne średniowiecze Jak wykazują archeolodzy, Kraków od najdawniejszych czasów pełnił rolę jednego ze znaczniejszych ośrodków państwa Wiślan niewątpliwie dzięki ważnej strategicznie roli wzgórza wawelskiego[3]. Ważne znaczenie pełnił też pierwotny, bardzo bogaty stan hydrograficzny terasy Wisły. Rzeka w okolicach Wawelu rozgałęziała się na kilka odnóg, co czyniło ją łatwiejszą do przekroczenia. Fakt położenia Krakowa na styku Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, Pogórza Karpackiego oraz Kotliny Sandomierskiej dodatkowo nadawał miastu charakter węzła transportowego. Poza tym, rozlewiska i mokradła otaczające Wawel (przez pewien czas znajdujący się na wyspie) czyniły go miejscem łatwym do obrony. Wśród historyków trwa dyskusja nad interpretacją wzmianki w Żywocie Świętego Metodego o „pogańskim księciu siedzącym na Wiśle”. Ową „Wisłę” interpretuje się jako naczelny gród państwa Wiślan, umiejscawiając go albo w Wiślicy, albo w Krakowie. Wykopaliska archeologiczne przemawiają jednak raczej za tym drugim. Przypuszczalnie organizm państwowy stworzony przez Wiślan upadł pod naporem Państwa Wielkomorawskiego, a jego ziemie dostały się w orbitę wpływów Wielkich Moraw. Nie da się na razie potwierdzić dalej idących hipotez. Ogólnie rzecz biorąc nie ma wiarygodnych informacji na temat tego, co działo się z Krakowem przez okres od 2 poł. IX wieku aż do połowy X w. Musiał się jednak znaleźć w strefie wpływów czeskich. Na czasy panowania czeskiego przypada prawdziwy rozkwit Krakowa. Okres ten da się już uchwycić w źródłach pisanych. Po raz pierwszy dwukrotnie wspomina o Krakowie w swojej Relacji z około 966 roku Ibrahim ibn Jakub[4] – żydowski kupiec z (arabskiej wówczas) Tortosy, który opisuje Kraków jako ważny ośrodek handlowy i bogaty gród[5]: Królowie ich (tj. Słowian) są w tej chwili czterej: król Bułgarów i Bojesław, król Fraga, Bojma i Krako i Mśko, król północy i Nakon na krańcu Zachodu Miasto Praga jest zbudowane z kamienia i wapna. Jest ono najzasobniejsze z krajów w towary. Przybywają do niego z miasta Krako Rusowie i Słowianie z towarami. I przychodzą do nich z krain Turków muzułmanie, Żydzi i Turcy również z towarami...” Kolejnym ważnym źródłem jest zapis pod rokiem 999 w Kronice Czechów Kosmasa z Pragi[6]. Zdaje się on potwierdzać okupacyjny charakter władzy czeskiej na tym terenie z garnizonem wojskowym w mieście[7]: Albowiem polski książę Mieszko, nad którego nie było podstępniejszego człowieka, wnet zabrał podstępem miasto Kraków, zabiwszy mieczem wszystkich Czechów, których tam znalazł. Zapis ten budzi wątpliwości wśród historyków, jako że w 999 roku Mieszko nie żył już od 7 lat. Przyjmuje się zatem, że chodzi o Bolesława Chrobrego, lub też że jest to jeden z błędów Kosmasa w chronologii tego okresu. Jakkolwiek było, po tym zdarzeniu[8] nastąpiła stabilizacja władzy politycznej w Krakowie, który przeszedł na długie lata pod panowanie polskie. Za czasów panowania Bolesława Chrobrego powstało tu biskupstwo oraz rozpoczęła się budowa Katedry Wawelskiej. XI-XV wiek Gdy po śmierci Mieszka II doszło do tzw. reakcji pogańskiej i najazdu Czechów, następca tronu Kazimierz został wygnany. Kraków posiadał już wtedy takie znaczenie, że po powrocie (1039 lub 1040) książę obrał właśnie to miasto na swój główny ośrodek administracyjny. Przypuszczalnie niebagatelną rolę odegrał w tym fakt, że Kraków, w przeciwieństwie do miast Wielkopolski, nie został dotknięty buntem ani zniszczeniami wyrządzonymi przez Czechów. Król Bolesław Szczodry, jak podaje legenda, zamordował biskupa krakowskiego Stanisława w kościele na Skałce, gdy ten sprawował mszę świętą. Śmierć Stanisława była skutkiem konfliktu, jaki wynikł między obydwoma dostojnikami. Biskup Stanisław został kanonizowany w 1253. Wszechstronny rozwój miasta sprzyjał chęci poznania podań o powstaniu miasta, które pierwszy opisał już Wincenty Kadłubek w swojej kronice. Wedle jego świadectwa Kraków założono w hołdzie zmarłemu Krakowi, nazywając gród na cześć jego imienia. Mistrz Wincenty podaje także drugą etymologię, którą miało być krakanie kruków żerujących na ciele zabitego smoka[9]. I najazd Tatarów na Kraków W 1241 roku podczas ataku Tatarów na Polskę miał miejsce pierwszy najazd Tatarów na Kraków. Atak na Polskę miał być zasłoną dla głównego uderzenia, które Batu, wnuk Czyngis-chana, wódz wyprawy na Europę, miał zamiar skierować na Węgry, a także miał na celu pozbawić ich pomocy ze strony sprzymierzonej Polski. Po zdobyciu Sandomierza 13 lutego 1241 r. Mongołowie ruszyli w kierunku Krakowa. Doszło do bitwy pod Turskiem z wojskami wojewody krakowskiego Włodzimierza, który zastąpił im drogę. Tatarzy bitwę wygrali, lecz odnieśli zbyt duże straty, by kontynuować atak, więc zawrócili na Ruś. Tatarzy powrócili w liczbie ok. 10 tys. 18 marca wojska tatarskie stoczyły bitwę pod Chmielnikiem z rycerstwem sandomierskim i krakowskim (pod wodzą wojewody krakowskiego Włodzimierza i sandomierskiego Pakosława). Podobnie jak poprzednią, tę bitwę wygrali Mongołowie. 28 marca Tatarzy oblegli i zdobyli Kraków. Skutkiem tego szturmu było prawie całkowite zniszczenie miasta. Przy odtwarzaniu wydarzeń z 1241 r. bardzo pomocnymi były zapiski Jana Długosza. Jednakże źródło to nie jest całkowicie wiarygodne, gdyż Długosz pisał o najeździe tatarskim ponad dwieście lat po wydarzeniach z roku 1241. Już w XII w. w Krakowie działała biblioteka i szkoła katedralna, która była uważana za najlepszą w tym czasie uczelnię w Polsce. Centrum miasta było Wzgórze Wawelskie, wokół którego powstały liczne porozrzucane osady kupieckie i rzemieślnicze. Dopiero 5 czerwca 1257 r., za panowania Bolesława Wstydliwego, nadano Krakowowi przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim[10]. Dzięki niemu powstał szachownicowy układ zabudowy miasta, mieszczanie zostali zwolnieni z płacenia podatków na czas 6 lat, zyskali oni prawo połowu ryb w Wiśle, wójtowie otrzymali prawo do posiadania karczm, rzeźni i młynów. Wtedy także powstał Rynek Główny, będący do dzisiaj dumą Krakowa. W 1333 r. na Wawelu koronował się na króla Polski Kazimierz Wielki. W 1335 ulokował on, w bezpośrednim sąsiedztwie Krakowa nowe miasto nazwane jego imieniem – Kazimierz. Król Kazimierz Wielki wniósł ogromny wkład w rozwój Krakowa i okolic. Dzięki niemu rozkwitł tu handel, dzięki czemu miasto zyskało wiele dochodów, a mieszkańcy stawali się coraz bardziej zamożni. Wzniesiono również wiele budowli będących dziś największymi zabytkami miasta, m.in. zamek wawelski. Król unowocześnił fortyfikacje miasta, wybrukował ulice, założył wodociągi. Wraz z rozbudową miasta rosło jego znaczenie. W 1356 Kraków stał się główną siedzibą dwóch centralnych sądów miejskich Małopolski – Sądu Wyższego Prawa Niemieckiego oraz Sądu Sześciu Miast. Jednak najistotniejszym wydarzeniem za panowania Kazimierza Wielkiego, było założenie Akademii Krakowskiej w 1364 r., która była pierwszą polską i jedną z najbardziej renomowanych w Europie uczelnią wyższą. W XV w. Kraków przeżywał rozwój kulturalny i naukowy. Tu m.in. pobierał nauki Mikołaj Kopernik, wybitny astronom, autor dzieła O obrotach sfer niebieskich. Wtedy także Wit Stwosz, wielki rzeźbiarz, stworzył ołtarz w kościele Mariackim.
Mapa odsyłaczy
Mapa odsyłaczy, to grafika w której wydzielono obszary będące linkami do różnych podstron, elementów.Taką mapę tworzymy następująco:
-Plikowi graficznemu nadajemy atrybut usmap=#"nazwa mapy"
-Tworzymy mapę znacznikiem map z artybutami id="nazwa mapy" oraz name="nazwa mapy"
<img src="adres plikuGraficznego"usemap="#nazywamMapy"> <map id="nazywamMapy" name="nazwaMapy:> <<area shape="circle" coords="150,100, 60" hraf="mapa.png"
Efektem powinna być grafika która w punkcie o współrzednych x=150, y=100 ma obszar czynny dla linku o promieniu 60px.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL